Ο άνθρωπος δεν έχει όρια. Με όλα αυτά που του πετούν στα μάτια και τα αυτιά έχει πάθει "Vertigo". Έχει χάσει το μέτρο και τον ορίζοντα. Το πάνω βλέπει κάτω, το δεξιά αριστερά, το εμπρός πίσω. Δεν μπορεί να αναπνεύσει χωρίς να χρωστά δεν μπορεί να κοιμηθεί δίχως χάπια, δεν μπορεί να αγοράσει και του πλασάρουν στην "μούρη" αυτά που δεν μπορούν ρε γαμώτο, δεν μπορούν να αποκτήσουν. Δύσκολοι καιροί, άδειες τσέπες, ηθικό ανύπαρκτο, όνειρα θαμμένα στην άμμο, λόγια πολλά και οι Άλλοι αέρας στα πανιά τους, όλα πρίμα και ελάτε ρε να σας ξεζουμίσουμε, να στεγνώσετε τόσο πολύ που θα σπάτε σαν τα μπισκοτάκια μέσα στην τσέπη του παιδιού. Ακόμα δεν καταλάβατε ε; Ακόμα δεν έχετε ανέβει στο τραινάκι του τρόμου που σας προσφέρω; Αν δεν κάνω λάθος τα Χριστούγεννα για τους Χριστιανούς είναι την 25/12 κάθε χρόνο. Λογικά 15 ημέρες πριν ας αρχίσουν οι σκέψεις για καινούργια ρούχα, δώρα στα αγαπημένα πρόσωπα, πού θα γλεντήσουμε, με ποιούς, σωστά; Εσείς θέλετε να πάτε λίγο πιο πίσω, εντάξει να πάμε πιο πίσω. Αλλά πόσο ρε Απίθανοι; Από την 10/11 να κοιτάμε αυτά που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε για να ευτυχήσουμε, γιατί ρε; γιατί να γεμίσει δάκρυα η ψυχή μας που κάθε φέτος και χειρότερα, κάθε φέτος και νέες υποσχέσεις, κάθε φέτος τα ίδια χάλια, κάθε φέτος η θλίψη των Χριστουγέννων να φωλιάζει στην καρδιά μας. Για τα ορφανά παιδιά, τα πεινασμένα αγγελούδια αυτού του Κόσμου, τα διψασμένα παιδιά της Αφρικής μόνο κάποιες χαζό καρτούλες και μετά πάλι τίποτα μέχρι του χρόνου τα ίδια; και εγώ να είμαι με το χαζό, ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπο γιατί οι ΛΑΛΑΚΕΣ μου πλασάρουν τα Χριστούγεννα από τον Νοέμβριο. Στολίζουν τα πάντα για να δημιουργήσουν λέει Γιορτινή ατμόσφαιρα και να πάει ο κόσμος για ψώνια. Λες και αυτό μας έλειπε, έχουμε γεμάτες τσέπες αλλά όχι κέφι. Και τελικά εγώ είμαι ένας ακόμα δυστυχής που δεν το έχω καταλάβει ακόμα, δεν έχω καταλάβει πόσο Θύμα με θέλουν και πόσο βλάκα με νομίζουν. Γιατί ρε Ατσίδες σπαταλάτε τόσα λεφτά για στολίδια, λαμπιόνια, φανφάρες και πλαστικούρες και δεν μαζεύετε όλοι μαζί οι Μαγαζάτορες το λεφτό για να ταΐσετε τα παιδιά που πεθαίνουν της πείνας και της δίψας. Σπαταλάτε για να πλουτίσετε ακόμα λιγουλάκι ε; Και; πώς θα έλθω εγώ στο μαγαζί σου φίλε μου να αγοράσω; με τί; με τα λεφτά της Μονόπολης; Με φασόλια που παίζαμε μικροί την Πρωτοχρονιά το 31; Αφού οι Αφεντάδες θα δώσουν τον 14 μισθό την 15/12 εγώ τι να έρθω να κάνω έξω από την βιτρίνα σου; Να ξερογλύφομαι και να φτιάχνω το μαλλί στον πεντακάθαρο τζάμι σου; Πάνε οι εποχές που μοιράζανε το Πλαστικό χρήμα με το κιλό και το τετραγωνικό μέτρο οι Τραπεζαρίες και ερχόμουν να τα σηκώσω όλα, όσο και νωρίς να μου άρχιζες το Δούλεμα των Εορτών. Τώρα, κλείσαν τα παντζούρια, μέσα τα κεφάλια, σβήσαν τα βεγγαλικά, σκοτάδι έξω και μέσα στην αυλή μας. Και εσύ ρε Μαύρε μου ξεροσταλιάζεις στο κατώφλι και περιμένεις τα θυματάκια έστω και με μυξο κλαμένα παζαράκια να πάρουν κάτι. Ξέρω, είσαι και εσύ γνωστός της Τραπεζαρίας και σε βόλεψε τότε που είχες όνειρα, σχέδια για δουλειές και τώρα, σου στέλνει ξυραφάκια λέγοντας "Κόψε τον λαιμό σου αλλά εγώ θέλω τα αργύρια πίσω και με το παραπάνω, αλλιώς...". Βουλιάζουμε όλοι μαζί και δεν το έχετε καταλάβει, ΞΥΠΝΗΣΤΕ!!! Γίναμε μούσκεμα και μας πειράζουν οι σταγόνες; Πέσαμε στην φάκα και μας φταίει το τυράκι; Ελάτε τώρα Κύριοι!!!! Σοβαρευτείτε και στρώστε το τραπέζι σας με ότι έχετε στην Ανθρωπιά, την Φτωχή Ψυχής μας και την Νιότη μας που φεύγει και πίσω δεν γυρίζει. Έλεος! ζήστε την κάθε στιγμή στην ώρα της και μην ψάχνετε τον Κρυμμένο Θησαυρό, δεν υπάρχει... ΨΑΞΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΑΣ!!!!!! ΕΧΕΤΕ ΧΑΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΡΜΙ ΣΑΣ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΑΣ!!!!και δεν ξέρετε που βαδίζετε και που θα φτάσετε...
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΖΕΙΤΕ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥΣ!!!
