Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα, Ποιητήν ουρανού και γής, ορατών τε πάντων και αοράτων.
Πόσο δύσκολο είναι άραγε να ανοίξεις το κρανίο κάποιου Ανθρώπου και να του βάλεις μέσα αυτές τις 15 λέξεις; Και αν τα κατάφερες και του τις έβαλες πόσο χρόνο ίσως χρειαστεί για να σβήσουν, να ξεθωριάσουν αυτές οι λέξεις; Είναι δυνατόν η Πίστη να αηδιάζει κάποιους τόσο πολύ που να κάνουν ότι περνά από τα μικρά χέρια τους, το μικρό μυαλό τους, την μικρή ψυχή τους για να νερώσουν, να μολύνουν, να δηλητηριάσουν την Πίστη στον Ένα Θεό;
Το δικαίωμα της συνειδητής επιλογής στην Πίστη ή την αιώνια περιπλάνηση στα όρια της απαξίωσης, της προσβολής, της βεβήλωσης κάθε τι ιερού το έχουν όλοι αλλά κανένας δεν έχει το δικαίωμα να γεννά Τέρατα, Δαίμονες και Απιστία για φοβίσει, να μειώσει ή να απαξιώσει την Πίστη των άλλων. Βρήκαν τον οικογενεικό τάφο του Υιού του Θεού και του Ανθρώπου λένε και ισχυρίζονται σαν τους Φαρισαίους ότι φέρνουν την Αλήθεια στους εξαπατημένους πιστούς!!! Τον εαυτό τους τον έχουν βρεί ή συναντήσει ποτέ για να τον ακούσουν που υποφέρει τόσο από το μαρτύριο της Απιστίας; Έχουν σκεφτεί ποτέ ότι ο καθρέπτης γεννά μόνο είδωλα και Μεγάλα μυαλά; Ο Ιησούς είχε οικογένεια είπαν. Και τι θέλουν να αποδείξουν; Ποιόν θέλουν να φωτίσουν δείχνοντάς τους το άπειρο σκοτάδι που σκοντάφτουν διαρκώς και λατρεύουν να ζούν αυτοί οι "σωτήρες" του παραπλανημένου πλήθους, των αδύναμων ψυχών που πιστέυουν μόνο επειδή φοβούνται τον Θάνατο; Το γεγονός ότι όλοι κουβαλάμε και κολυμπάμε μέσα στα σκατά μας, σε ένα τεράστιο βόθρο απληστίας, ανηθικότητας, μικροψυχίας, φθόνου, κακίας, υλισμού και αχαριστίας το ξέρουν; Και αν το ξέρουν τι κάνουν; Ε; τι κάνουν; Υπερηφανεύονται ότι ξέρουν να κολυμπούν με άψογο στυλ μέσα στα σκατά; Ότι είναι πιό έξυπνοι, πιό δυνατοι, με ανήσυχο πνεύμα; αντί να ψάχνουν τον καλύτερο τρόπο να ξεφύγουν από τον βόθρο των αμαρτιών ή να βοηθήσουν τους άλλους που βουλιάζουν όλο και περισσότερο.
Φίλε Κωνσταντίνε λυπάμαι πολύ αλλά όλα εδώ θα μείνουν και δεν αξίζει να συνεχίζουμε αυτό το συνεχές κολύμπι στα σκατά που μας πετούν διαρκώς για να κολυμπάμε στα βαθιά με καλύτερο στυλ χωρίς να φτάνουμε στην ακτή της Σωτηρίας μας. Είμαστε απειροελάχιστες μονάδες του Σύμπαντος και επειδή δεν έχουμε την μεγάλη καρδιά και την γενναία ψυχή δεν θέλουμε να δεχτούμε Εκείνον που είναι το Ανώτατο Ον. Τον κατεβάζουμε στην ανυπαρξία μας για να τον μηδενίσουμε και να νιώσουμε ανώτεροί του. Ανώτεροι από ποιόν ρε;;; Αν αποδεχθούμε ειλικρινά το πόσο μικροί είμαστε τότε θα νιώσουμε μέσα μας το Μεγαλείο Αυτού που μας έπλασε και την μεγαλειότητα της ύπαρξής μας στο Σύμπαν αυτό.
Είναι όμορφα τα λουλούδια, ο ήχος του ποταμού, το νανούρισμα της θάλασσας, τα χρώματα που δίνει το ηλιοβασίλεμα, οι μυρωδιές της Άνοιξης που πλησιάζει, η ζεστασιά της καλοκαιρινής νύχτας, το άρωμα της νυχτερινής δροσιάς. Όλα αυτά τα δώρα Του χαιδεύουν την ψυχή μας και εμείς τι ανταποδίδουμε σε Αυτόν; Καρφώνουμε και πάλι τα καρφιά ένα-ένα πάνω στο ανθρώπινο κορμί του στο σταυρό του Μαρτυρίου. Δημήτρη, Κωνσταντίνε, Δήμητρα, Νίκο, Ειρήνη, Θεόδωρε, Άντζελα, Κατερίνα, Ζωή, Ρεγγίνα, Παναγιώτη, Μιχαήλ, Διαμαντούλα και Μαγδαληνή ο Χριστός σταυρώνεται από εμάς τους Απάνθρωπους κάθε μέρα, εδώ και 2007 χρόνια!!!

ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΖΕΙΤΕ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥΣ!!!