Το καλοκαίρι προχωρά με βήμα ταχύ και πίσω του όλοι εμείς οι άνθρωποι. Μου κάνει εντύπωση πώς επέλεξαν αυτοί που σκοπό έχουν να κατακάψουν κάθε δένδρο και κλαδί κάθε κλαδί και χόρτο το καλοκαίρι για να βάζουν τις φωτιές. Δηλαδή τις άλλες εποχές είναι δύσκολο να καούν τα δένδρα ή δεν φυσσά δυνατά ή ο κρατικός μηχανισμός είναι καλά οργανωμένος και θα αποτύχουν στο Αισχρό και Τερατώδες έργο τους. Άρχισε πάλι το παιχνίδι, φωτιά εδώ , φωτιά εκεί, φωτιά και παραπέρα. Τα βλακοκούτια γεμάτα εικόνες από την κόλαση με πύρινες φλόγες, καπνούς και άμοιρους πολίτες να τρέχουν με την απόγνωση στα χέρια για να σβήσουν την λαίλαπα που προσπαθεί να σβήσει το όνειρό τους που είναι ένα σπίτι και λίγο πράσινο τριγύρω. Κάθε φορά οι ίδιες κραυγές αγωνίας, οι ίδιοι αφορισμοί, οι ίδιες κριτικές, οι ίδιες Παραμυθόφατσες στο γυαλί, οι ίδιες υποσχέσεις μα ποτέ ξανά η ίδια φύση. Χτίστε ΡΕ τσιμέντο, βίλες, πισίνες, γκαράζ για τα πολυτελή "τετράποδά" σας και στο τέλος θα φύγουμε όλοι μαζί για να κατοικήσουμε στον Άρη τώρα που βρήκαν πάγο στους πόλους του πλανήτη. Αυτό τον πλανήτη ΓΗ που ξεσκίζετε, κατακαίετε, μολύνετε, καταστρέφετε μπορεί να τον βλέπουν 6 δις ζευγάρια μάτια αλλά δεν σημαίνει ότι ο καθένας έχει ένα πλανήτη για τον εαυτό του. Ο πλανήτης είναι μιά μπάλα που αν την σκίσουμε δεν θα παίζει κανένας μας το παιχνίδι του πιά. Θα χάσουμε όλοι μα ΟΛΟΙ!!! Χρειάζεται ένα χέρι για να καταστρέψει τα ΠΑΝΤΑ και τα χέρια ΟΛΩΝ ΜΑΣ για να σωθεί αυτή η μπάλα. Μην αφήσουμε τον Πολιτισμό μας να πνιγεί μέσα στους καπνούς του Λιγοτισμού μας. Δώστε αγάπη στα ζώα γύρω σας και όχι στα υλικά. Η συντροφιά ενός σκύλου ή ενός παπαγάλου θα σας φέρει πιό κοντά στην ζωή παρά το νέο Turbo με τα 185 άλογα και τις φανταστικές αεροτομές. Αυτό μάλλον πιό κοντά στον Αγύριστο θα σας φέρει και στην επιθετικότητα της Μοναξιάς σας. Θυμάστε όταν είμασταν παιδιά με πόσα μικρά και απλά πραγματάκια ζούσαμε την Ευτυχία μας. Δεν είχαμε μάθει την γλώσσα που μιλάει ο Λιγοτισμός και δεν μας ένοιαζε τίποτα άλλο. Τώρα που μεγαλώσαμε μιλάμε αυτή την απαίσια γλώσσα και τι καταφέραμε; Να καταστρέψουμε όλα τα παιδικά όνειρά μας και να γίνουμε ζόμπι του άκρατου καταναλωτισμού και του εμετικού Εγωϊσμού μας. Δημήτρη το ποδήλατο είναι ωραίο μα πιό ωραίο είναι όταν το καβαλάς. Ένα μόνο θα πω τώρα:
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΖΕΙΤΕ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥΣ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου