Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Θάνατο ονομάζουν κάποιοι το Τέλος μιας  χρονικής περιόδου είτε αυτό είναι η Ζωή του ανθρώπου ή μια κατάσταση, ένα κατεστημένο. Για Θάνατο έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου αλλά τον περίμενα τον Χειμώνα, όχι μέσα στην Άνοιξη και όχι ένα αγέννητο μωρό!!! ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΟΔΥΝΗ!!! Αυτό που ζούμε από χθες τι είναι; Ο Θάνατος  με απαίσιο τρόπο των συνανθρώπων μας είναι το μόνο σίγουρο και για αυτό θα μπουν στο Πάνθεον των Ηρώων!!! Το αξίζουν!!! Αν είναι και κάτι άλλο όμως ποιός θα μας το απαντήσει;

Μήπως πέθανε η Ανδρεία μας, η Αξιοπρέπειά μας, το Θάρρος της αντίθετης γνώμης, το Φιλότιμο, η Ανοχή στην πίεση από παντού; Τι θα ξημερώσει αύριο; Το απόλυτο χάος διότι για όλα φταίνε οι άλλοι και ποτέ Εμείς; Να τα κάψουμε όλα, να γίνουν όλα στάχτη μπορούν; Ε, και; Αφού εμείς συνεχίζουμε να υπάρχουμε τότε συνεχίζει και το Κρίμα στον λαιμό μας, ο εφιάλτης της τελευταίας αναπνοής των αδικοχαμένων Ανθρώπων που ηχεί σαν το ουρλιαχτό του λύκου στην μέση της κατάμαυρης νύχτας μας. Αυτό που μας φέρνει ανατριχίλες, αυτό που μας μουδιάζει τα χείλη, αυτό που βράζει το αίμα μας και θέλουμε να σκίσουμε με μανία τα Πτυχία μας, τα μυαλά μας και να διακτινιστούμε σε μια άλλη διάσταση, σε ένα άλλο κόσμο. Εκεί που πάνε όλοι οι αδικοχαμένοι και τα αγέννητα μωρά. Δάκρυα έχω μόνο να δώσω, θλίψη και ένα κόμπιασμα στο λαιμό, ένα πνίξιμο απόγνωσης. Που το πάτε ρε μάγκες; Δεν είναι από κει η Σωτηρία, η Ελευθερία, η Αναρχία, η Δικαοσύνη, η Ισότητα, το Όνειρο του καθενός. Μην το συνεχίζετε άλλο!!! Θα καείτε και εσείς χωρίς φλόγες να σας συνοδεύουν και να χορεύουν γύρω σας τον χορό του Χάρου. Θα καείτε μέσα σας ως ξερά κλαδιά από την Τύψη και την Ανυπαρξία σας. Δεν αναρωτιέστε τι γίνεται και πάντα παίζετε τον ίδιο ρόλο; Τι γίνεται και δεν αλλάζει τίποτα με αυτά που κάνετε; Ότι σας έχουν ως κομπάρσους για να δίνετε λίγη αγριάδα στις Μαύρες Τρύπες με μικρά βιντεάκια που παίζουν και ξαναπαίζουν καθώς οι Επαγγελματίες Παντογνώστες και Παντοδικαστές διαφωνούν για το ποιος φταίει και γιατί γίνονται και πάλι τα ίδια τάχα με αγωνία και ένταση. Και τελικά ποιά είναι η αφοσίωσή σας στα Πιστεύω σας,η Τόλμη σας, το Σθένος σας αφού ξέρετε ποιοί είναι αυτοί που σας καθορίζουν την Μιζέρια σας και δεν τολμάτε να τους αγγίξετε; Μαγκιά στον υαλοπίνακα του καταστήματος και στα ελαστικά και το ταμπλώ του παρκαρισμένου αυτοκινήτου; Μαγκιά στο κάδο των σκουπιδιών και τα κτίρια; Αν είστε τόσο Μάγκες τότε μέχρι εδώ πάει η καριέρα σας και η Επανάστασή σας. Βιντεάκια για τα δελτία του Ξερόλα, έγκριτου παπαγαλακίου και των καλεσμένων του κατά καιρούς και τίποτα άλλο.  Αν θες να δηλώσεις Παρών, να τους κάνεις να σε αισθανθούν, να σε υπολογίσουν. Εκεί στέκει το τοπίο με τα 300 δένδρα τα τελευταία  180 χρόνια και σε περιμένει!!! Άντε λοιπόν ενηλικιώσου και ανέλαβε την ευθύνη σου. Το να αφαιρείς την Ζωή των συνανθρώπων σου και να καταστρέφεις την περιουσία του διπλανού σου είναι η αιώνια καταδίκη σου να παίζεις το ρολάκι του αποτυχημένου κομπάρσου. Αν έχεις ρωμαλέα Ψυχή Ζήτα ταπεινά Συγνώμη και ανέλαβε την Ευθύνη του Θανάτου που σκόρπισες.  Αν έχεις Ιδεολογία, όποια και αν είναι αυτή τότε θα πρέπει να αρχίζει με μια ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΧΗ : 

Τον "ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ". Αν δεν το έχεις αυτό μέσα στο βιβλίο του μυαλού σου και της ψυχής σου τότε καλύτερα να ενωθείς με το μηδέν και να αναμένεις το ΤΕΛΟΣ ΣΟΥ... ή να αναζητήσεις τις ρίζες σου κάπου βαθιά στην Άβυσσο.

Με τα μάτια τους γυρεύουν 

Όπου είν’ αίματα πηχτά, 

Και μες στ’ αίματα χορεύουν 

Με βρυχίσματα βραχνά.  

55η στροφή,

εκεί σας περιμένουν ΟΙ ΗΡΩΕΣ αν θέλετε να πάτε για να ζητήσετε Συγνώμη...

ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΖΕΙΤΕ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΥΣ!!!